မိုးတိမ္ေတြ ညိဳညိဳ
ၿပိဳဆင္းေတာ့မလိုနဲ႕
အေတြးရယ္ ပို…….။
ရြာမေယာင္ ဟန္ေရးျပ
ဂ်ိမ္း ခနဲ မာန္ေလးႂကြလို႕
အေတြးလွလွနဲ႕
ေငးအေနတဲ့ငါ စက္ကြင္းေတာ့ မိလိုက္တယ္………
(အေတြး တခု…..သိၾကားမင္းမွာ ဘယ္ကမ်ား လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားေတြ ရပါလိမ့္… ဒါနဲ႕မ်ား သူတည္ခဲ့တဲ့ က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားက ေမွာင္ေနရေသးတယ္။)
ဒီမိုးေတြက်ရင္လဲ
ငါ့ရြာက လည္ကြင္းျပင္ႀကီးကို လြမ္းမိျပန္တယ္……
မိုးေတြက တေအာင္းေအာင္းေပမဲ့
ထီးေဆာင္းတဲ့လယ္သမားလို႕ မရွိပါဘူး။
ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆုိး
အဖ်ားအမ်ဳိးမ်ဳိး
ဆႏြင္းနဲ႕ က်ပ္ခိုးေရာေသာက္
ဥံဳဖြ…….ေပ်ာက္။
ရြာအ၀င္စခန္း
တမာပင္တန္းမွာ
ညေနပန္းနဲ႕
ေကာက္စိုက္သူမ အျပန္လမ္းက
ငမ္းရတာလဲ အရသာတမ်ဳိး။
ေရစိုထမီ ပိုးသည္ဖတ္သည္နဲ႕
ပ်ဳိးဖတ္ကိုေပြ႕ယူ
ေနပူပူ၊ မိုးရြာရြာ
လယ္ကြင္းထဲမွာ တရက္လံုး
အၿပံဳးေတာင္မပ်က္ဘူး။
သူ႕ခမ်ာ…..
သဲကြဲစားလက္နဲ႕
ထမင္းပူေတာင္ မကိုင္ႏိုင္တဲ့ လံုမ
ဂုဏ္ဓနေငြထက္
အသေရကို ျမတ္ႏိုးတယ္တဲ့……။
ေကာ္ဖီတခြက္၊ ႏို႕တစက္မရွိေပမဲ့
သူတို႕အတြက္ေတာ့ စိတ္မွာတ
ဣိစၧာသယ လယ္ကြင္းျပင္ရွိတယ္.....။
ခ်စ္စရာ့အညာေျမက ဌာေနေရ….
အေျခသင့္သင့္
ေနခြင့္မရေတာ့ေပမဲ့
ရင္နင့္ေအာင္လြမ္းလို႕
တမ္းတေနတဲ့အေၾကာင္း
ဒီမိုးေတြက ေျပာျပပါလိမ့္မယ္ကြယ္…….။
ပဋိဇီ၀ မိုးစက္ေတြျဖန္း
ေလာကတ၀ွမ္း
ေသာက ခမ္းႏိုင္ပါေစ……။
မုတ္သုန္ (ေယာရပ္ရြာ) ၀၆.၀၇.၀၈
No comments:
Post a Comment